Si pujangga hati

Monday, April 29, 2013

didi & wiwit


akhire cintane kuncir wis keleksanan anane mbojo karo riska, neng panggung mantenan wong loro kue katon gagah lan ayu, kaya raja karo ratu, akeh wong pada seneng goli ndeleng, katon-katone serasi, pantes...

olih rong wulan ...
riska : "mas.. aku mau maca artikel neng majalah, ana tips sing bisa marekna ngawetna hubungan pernkahan... mengko aku karo njenegan nulis apa bae sing kurang disenengi sekang
awake dewek maring pasangane"
"terus mengko gari dewek ngrubah apa sing kirane kurang sekang awake dewek.."
@kuncir : "aku setuju sayang..."

wengine, @kuncir karo riska turune pisahan, terus nyatet apa sing kurang sekang bojone... mbarang esuk... neng mbale tes sarapan, wong loro kue pada rempugan...
riska : "aku disit ya mas..."
kuncir : "monggo sayangku..."
riska ngetokna telung lembar kertas, diwaca siji-siji.... kekurangan apa bae sing kirane kurang sekang kuncir,, mbarang wis ulih selembar, richard kayong madan mbrebes mili... nelangsa...
riska : "diterusna ora mas..?"
@kuncir : "terusna..."
riska nerusna macane, ngasi rampung...

riska : "siki gari njenengan mas,, monggo diwaos.."
kuncir : "hmmm... aku ora nyatet apa-apa sayang.. anane dirimu, bagiku wis cukup, wis sempurna.. sampean wis ayu, apik, menurutku.. ora nana sijia sing ora apik menurutku..."
riska kaget... ndengkul... terus nangis...

masbro n mba bro...
urip pancen angel, akeh masalah lan apa bae sing dirasa kurang, sebenere ora usah ngentong-ngentongna wektu nggo mikir hal sing kaya kue.. urip kiye wis apik, akeh pengarepan, akeh kebutuhan, dadi ora usah mikirna hal-hal sing ora apik nek dewek teyeng nemukna hal sing nyenengna.. sing pentig kue ya mayuh pada bersyukur karo apa sing wis dewek nduweni...

(moga ana manfaate)


marahku




aq sudah muak dengan jalan yg berliku..
Jalan tuk menuju ka earah situ sudah hampir kulalui tapi tetap saja dinding itu slalu membendungku..
Mungkin memang sudah sebaiknya aku tutup jalan itu dan berlalri menuju arah berlainan..
Karena aq sudah sering kali merasa buntu pada jalaan yg terbuka pada saat yg tak terduga..

Mungkin memang aku saja yg berharap ada nya jalan lurus..
Tapi jalan itu sendiri sesungguhnya memang sangatlah berliku...


  aku terluka olehku sendiri..
Dan pengobatnya pun tahu...
Dan inilah dunia maya sob..
Sbagai pelampiasan ku dikala murung
Dan berkecamuknya isi kepala..

Manusia itu sudah lumrahnya terluka dan diluka
Tapi apa harus kukatakan kepada dunia..
Aq lah sang penawar luka..
Tidak bukan..
Kita manusia di tuntut belajar dan mengkaji..
Apa yg perlu kita pelajari..
Apa yg perlu kitaa kaji..
Tentunya kita sendiri yg tahu materi nya..

Aq bukanlah orang pintar
Dan aku juga tak mau di bilang pintar
Seorang pandai butuh asumsi dari manapun...
Dan sumber ilmu ada pada masing masing pribadi..
Apa kita bisa koreksi diri..



murka

TERNYATA MEMANG HARUS BERHENTI DISINI

dinding dinding karang yang membisu
tidak akan mampu menghibur hatiku
angin kencang bertiup membawa bau busuk
aku terkapar diatas batu
aku terbuang bagai seonggok sampah
aku terhina bagai anjing kena gebuk
aku tersinggung bagai raja ditolak cintanya
aku malu memandang bayanganku sendiri
akan kurobek pakaianku ini
akan kuinjak injak wajahku ini
akan kucekik leherku
dan kubakar rambutku
oh.. apa gunanya pengembaraan panjangku
akhirnya semua gagal membentur dinding dinding karang

aku tak pernah terpuruk seperti saat ini sob..
Keadaan ini sangatlah menyiksa batin dan pribadiku..
Ingin rasanya kuhempaskan kepalan tanganku kedinding itu..
Namun aku takut tanganku terluka dan tak tersembuhkan...

Aku bagai serigala yg haus akan dahaga.. yg terusir dari sarangnya..
melangkah gontai tanpa arah...






 Jangaan tanyakan padaku tentang kepiawaian sebuah kiasan..
Aku lagi muak dengan Diriku sendiri..
Sebuah ilmu bisa kau dapat dengan sendirinya...
Tergantung dengan siapa kita bergaul

Ilmu apa yg tengah kau cari...???

Segelas minuman mampu meredam dahaga dan segelas minuman mampu mengalahkan segala